گـاه گاهـی دل من می گیرد
 
بـیـشـتر وقـت غروب

آن زمان که خدا نـیـز پر از تـنـهایـیـست

من وضـو خواهم سـاخـت

از خـدا خواهم خواست که تو تـنها نشوی

و دلـت پر ز خوشی های دمادم باشد ...

 حال كه آمده ای، چترت را ببند

در ایوان این خانه جز مهربانی نمی بارد !

 من خوبم ...خسته نیستم ... فقط

گاهی دستم به این زندگی نمی رود !!

 یادم كن آنگاه كه خدا را می خوانی

شاید به صداقت قلب پاكت

من نیز اجابت شوم...

  چقــدر باید بگذرد؟؟

تا مـن

در مـرور خـاطراتم

وقتی از کنار تــو رد می شوم.

تنـــم نلــرزد…..

بغضــم نگیــرد…..

شجاعت مـے خواهد

وفادار احساسـے باشـے

کــ ِ میدانـے

شکست مـے دهد

روزے نفس ـهاے دلت را...

 جهانـ ســـــ ـــ ـوم یعنـی جایـی کـ :

دل من هوایتــ را می کند و تـُ

حتی خیال داشتن ـهوایـم بـ ِ سَرتــ هم خُطور نکند ..