بر شاه خوب رويان واجب وفا نباشد

اي زردروي عاشق تو صبركن،وفاكن

گراژدهاست بر ره عشقيست چون زمرد

از بهر اين زمرد هي دفع اژدها كن

 گاهی آدم ته میکشه...

آدمه دیگه...

ساعت شنی نیست که سر و تهش کنی...

آدم گاهی تمووم میشه

 ته دیگ “عشق اول” را هر چقدر که بسابی

چه با اسکاج دوست داشتن های بعدی

چه با سیم ظرفشویی عاشق شدن های بعدی

از دلت پاک نمی شود …

حالا تو هی بساب و از صدای ناهنجارش سردرد بگیر …

 من تو را هنوز مثل تمام شدن مشق شبم دوست دارم …

 هرگز از بی كسی خویش مرنج ،

و از این فاصله ها كه میان من و توست ،

هرگز از دوری این راه مگو ، 

و هر آنگاه كه ‏‏دلت تنگ من است ،

بهترین شعر مرا قاب كن و پشت نگاهت بگذار ،

تا كه تنهاییت از دیدن من جا بخورد ،

و بداند كه ‏‏دل من با توست !

 غربت ديرينه ام را با تو قسمت ميكنم

تا ابد با درد و رنج خويش خلوت ميكنم

رفتي و با رفتنت كاخ دلم ويرانه شد

من در اين ويرانه ها احساس غربت ميكنم

 تو را آرزو نخواهم کرد 

هیچ وقت تو را لحظه ای خواهم پذیرفت که خودت بیایی  با دل خود نه با آرزوی من 

 غصه ی دوری دلدار مرا پیرم کرد

غم هجران نگارم ز جهان سیرم کرد

گریه کردم ز فراغت گل من باور کن

که مرا غربت این شهر زمین گیرم کرد

 چقدر خوشحال بود شیطان ؛ وقتی سیب را چیدم …

گمان می کرد فریب داده است مرا …

نمی دانست تو پرسیده بودی :

“مرا بیشتر دوست داری یا ماندن در بهشت را ؟”

 علی درعرش بالا بی نظیر است 

علی بر عالم و آدم امیر است 

به عشق نام مولایم نوشتم 

چه عیدی بهتر از عید غدیر است؟ 

عیدتان مبارک 

  باران که می بارد
باید آغوشی باشد
پنجره نیمه بازی
موسیقی باران
…بوی خاک
…سرمای هوا
گره کور دست ها و پاها
گرمای عریان عاشقی
صدای تپش قلبها
باران که می بارد باید کسی باشد… 

  تو آدم..
من حوا..
بیا جهانى دیگر آغاز کنیم..
عشق بورز..
دوستم داشته باش..
تازه سیب چیده ام..

  کاش یادت نرود
روی این نقطه ی پررنگ بزرگ
بین بی باوری آدم ها
یک نفر میخواهد که تو خندان باشی
نکند کنج هیاهوی جهان بروم از یادت.

  تا بر ميدارمش از تو مينويسد،مانده ام اين "خودنويس" است يا "تونويس"

  خاطره ها را
رشوه میدهم به روزهایم
تا از بی تو بودن
فاصله گرفتن از کسانی که دوستشان داریم بی فایده است زمان به ما نشان خواهد داد که جانشینی برای انان نیست

  آخــرین نقش زندگی ام را بازی خواهم کرد ...
از درد و رنج زمانــه در تنــم نخواهم رنجـــید ...
می سوزم و میسازم ... هرچه در توانم باشد ...
چون مثالی در خورشید ... شاید فردا روشــــــن تر باشد ...

" کوزه‌گر از کوزه شکسته آب می‌خورد "

  نوشتن چه زیباست وقتی بدانی کسی هست که آن را می خواند
و ماندن و دوست داشتن چقدر زیباست ...
وقتی بدانی در این دنیای بزرگ و تاریک کسی هست
که با فانوس کوچک روشنش منتظرت است...

  کاش در کودکی می ماندیم ؛

جایی که تنها تلخی زندگی ما شربت تبمان بود

  نمــــــــی دانم...
من به مســـــــافر دل بستم ،
یا مســــــــافر شد..
آنكه به او دل بســـــــتم.......!!!

  یادم باشد، امشب بعضی از آرزوهایم را دَم - در بگذارم
تا رفتگر ببرد! بیچاره او
مابقی را هم نقداً با خود به گور می برم
مابقی "آرزوی با تو بودن است"