بی شک .خواهد رسید روزیکه که...
دیگر نبــــــــــــاشیم...
اما،
باور کن اشکهایی که ریخته میشود
بحالمان تفاوتی نمیکند....
پس؛
تا هستیم باور کنیم یکدگر را...
دوست بداریم...
قسمت اگر بود عاشق شویم...!
شاد باشیم
حتی با لبخند...
قدر بدانیـــــــــم دست گرم *پدر* را...
عشق بورزیم لبخند مهربان *مادر* را ...
خوشبختی را بسازیم...
شاید فردایی نباشد...
نظرات شما عزیزان: